* [1] Sam Początek

 Zanim zaczniecie czytać mam parę słów :) nie wiem czy spotkaliście się z blogiem na którym okazuje się ,że Hermiona jest siostrą Harry'ego? jak nie to właśnie tu macie mój eksperyment :) mam nadzieję ,ze wam się spodoba czekam na komentarze :) 

Miłego czytania :) ``````````````````````````````````````

   Dziewczyna w wieku jedenastu lat pchała swój wózek w niewiadomą stronę. Rude kręcone loki spływały delikatnie na twarz a zielone oczy iskrzyły się w sztucznym oświetleniu na dworcu. Metalowy wózek z dwoma ciężkimi walizkami był wysoki tak ,że dziewczyna ledwo go pchała. Za nią szedł chłopiec o kruczoczarnych włosach i tak samo intensywnych zielonych oczach.

-Harry, myślisz ,że znajdziemy ten peron 9 i 3/4 ?

Pisnęła przerażona gdy jakiś wysoki mężczyzna w garniturze popchnął jej wózek prawie przewracając nieszczęsną dziewczynkę na asfalt.

-Nie wiem Hermiono. Hagrid powiedział ,że to będzie gdzieś tutaj.

Powiedział wskazując na pustą przestrzeń między peronem 9 i 10.

-Ale go nie ma. Harry musimy go znaleźć.

-Ale jak?

Stali tak oglądając się na wszystkie strony w nadziei na znalezienie kogoś kto mógłby im pomóc. Dziewczynka potarła bliznę na czole. Jej brat miał taką samą, w kształcie błyskawicy przecinającej niebo w letnie burze. Była to pamiątka tragicznego wypadku ich rodziców. Zginęli. Voldemort ich zabił. Tak samo jak potem próbował uśmiercić ją i Harry'ego. Nasłuchiwała mocno innych ludzi ,co mówią i gdzie idą.

''Ronald pośpiesz się! Nie możemy się spóźnić na peron 9 i 3/4! To twój pierwszy dzień w szkole. Pośpiesz się chłopcze!''. Wyłapała krzyk kobiety w tłumie.

-Harry, Harry! Patrz tam.

Wskazała gestem na kobietę z dziećmi pchającymi wózki podobne do ich wózków. Nie zastanawiając się nad niczym pchnęli swoje bagaże przed siebie i pobiegli do starszej kobiety.

-Przepraszamy panią. Szukamy Peronu 9 i 3/4 bo chcemy dostać się do Hog...

-Do Hogwartu kochaniutka?

Dziewczyna kiwnęła głową i złapała brata za rękę uśmiechając się do niego po raz kolejny w życiu udowadniając mu ,że potrafi dbać o ich sprawy.

Musiała się nauczyć. Przez jedenaście lat mieszkała u znienawidzonego wujostwa. Największych mugoli jacy chodzą po świecie. Nie nienawidziła ciotki Petuni ani wuja  ale jeszcze bardziej nie nie znosiła ich syna. Grubego ,tłustego prosiaka Dudleya. Kochany jedynaczek wujostwa zawsze się znęca nad jej bratem. Bił Harry'ego a Hermionie zniszczył jej najukochańszą lalkę, pozostałość po rozwalonym domu ich rodziców. Wyrwała się z zamyślenia gdy zobaczyła równie rudego jak ona chłopca ,który wychodził właśnie zza wózka starszego brata. Uśmiechnął się nieśmiało do dziewczynki i czarnowłosego. Hermiona trochę się zawstydziła tak samo jak Harry. Chłopiec Weasleyów mimo tego ,że nie byli bogaci był dobrze ubrany. Miał ładny brązowy sweterek i ciemne spodnie oraz czyste buty. Rudowłosa spuściła wzrok. Była ubrana w za duże spodnie Dudleya ,które na niej wisiały jak worek. Błękitną rozciągniętą bluzkę włożyła w spodnie. A na nogach miała malutkie pantofelki od sąsiadki ,która ulitowała się któregoś dnia nad nią widząc ,że chodzi bez obuwia do sklepu. Harry też nie był wystrojony jak książę z bajki. Miał za duże brązowe spodnie i ciemno niebieską koszulę bez kilku guzików.

-Jestem Molly Weasley. To są moi synowie Percy, Greorg, Fred i Ron. Chłopcy pomachali wesoło do nich.

Do starszej kobiety podeszła dziewczynka o pięknych blond włosach i ametystowych oczach.

-To Lena. Moja najmłodsza córka. Za rok pójdzie do Hogwartu. A wy pierwszy raz tutaj pewnie?

-Tak proszę Pani.

Powiedzieli jednocześnie Harry i Hermiona. Byli bardzo skrępowani i zdziwieni taką uprzejmością ze strony nieznanych im Czarodziejów. W domu gdzie mieszkali z wujostwem śmiali się z nich gdy tylko wspominali o magi. A gdy dostali listy z Hogwartu ciotka Petunia zamknęła ich w pokoju i oznajmiła ,że do żadnej szkoły dla psychopatów ich nie wyśle. Wygłosiła przy tym bardzo długie kazanie na temat gdzie zaprowadziło to mieszanie się w magię ich rodziców i ,że nie pozwoli na to by ktoś zniszczył im dzieciństwo. Na szczęście gajowy z Hogwartu uratował ich z opresji i dzięki niemu dziś mogli stać na tym peronie.

-Ach... jaka tam ze mnie pani. Możecie do mnie mówić ciociu. A jak wy się nazywacie kochane szkraby?

-Jestem Hermiona Potter a to mój brat Harry. Nasze wujostwo mugole przywieźli nas na dworzec a Hagrid kazał szukać nam peronu 9 i 3/4. Niestety od pół godziny go szukamy i nie możemy znaleźć.

-A wasi rodzice?

Dzieci spuściły wzrok. Kobieta zrozumiała i przygarnęła dwójkę do siebie tuląc ich jak matka.

-Widzicie tą ścianę?

Wskazała na pomarańczowo kremowy mur. Hermiona i Harry kiwnęli głowami.

-Wystarczy ,że będziecie szli prosto na niego. Nie bójcie się.

-Mamy na niego wejść?

Spytał niepewnie czarnowłosy.

-Tak skarbie. Jak się boisz to najlepiej biegnij. Percy ty pierwszy.

Chłopiec w czarnej szacie zaczął biec na słupek. Rodzeństwo próbowało nie mrugać by żadnego szczegółu nie przeoczyć. Nagle chłopiec zniknął , rozpłynął się w ścianie. Oboje wydali z siebie dźwięk przypominający zasysanie odkurzacza. Kobieta uśmiechnęła się do nich.

-Teraz wy.

-Razem?

Harry złapał siostrę za rękę patrząc jej w oczy.

-Tak Harry. Razem. 

***

   Po kilku godzinach jazdy pociągiem do Hogwartu dotarli na miejsce. Założyli swoje czarne szaty ,które pomógł im kupić Hagrid u Madame Malkin. Swoje różdżki włożyli do specjalnych kieszonek zrobionych wewnątrz szat.

-Pirszoroczni! Pirszoroczni tutaj.

Nawoływał gajowy dzieci ,które wysiadały właśnie z pociągu.

-Hej Hagridzie.

Zawołał Harry do olbrzyma. Ten obrócił się szukając właściciela głosu.

-Tutaj Hagridzie. Na dole.

Zaśmiała się Hermiona.

-O cholibka. Wybaczcie. Dzisiaj tyle pracy z tymi uczniami. Wiecie urwanie głowy. Nawet Kieł ma już dosyć.

Wskazał na psa obok swojej nogi. Wokół gajowego zebrała się gromada dzieci i czekała na to co każe zrobić.

-Wybaczcie.

Szepnął do rodzeństwa i machnął rękę na dzieci wskazując w którą stronę mają iść.

***

-Teraz właściciel imienia ,które przeczytam ma podejść tu do mnie a ja nałożę mu Tiarę na głowa ,która przydzieli go do domu.

Krzyknęła Profesor McGonagall uśmiechając się do dzieci miło.

-A Greorg i Fred mówili mi o pojedynku z Trollem. Zabije ich.

Burknął Ron do Harry'ego i Hermiony składając ręce jak do modlitwy.

-Jak myślicie gdzie mnie Tiara przydzieli?

Spytał bezwiednie rudowłosy śmiejąc się niby to z radości a jednak z przerażenia.

-Kolejnego Weasleya? A jak sądzisz Roneczku? Trafisz tak jak twoi starzy zdrajcy krwi do domu Sławnego Kulejącego Psa.

Odezwał się za ich plecami zgryźliwy i niemiły głos. Draco razem z Crabbem i drugim sługusem stał za nimi naśmiewając się z rodziny Weaslyów. Ron cały poczerwieniał na twarzy a uszy miał tak czerwone jakby mu ktoś przyłożył czymś gorącym.

-Zamknij się Malfoy.

Zazgrzytał zębami chłopiec.

-Nie wymawiaj mego nazwiska swoimi plugawymi i nieumytymi zębami.

''Draco Malfoy'' wyczytała na głos Profesor. Blond włosy chłopiec szturchnąwszy Rona w bark przedostał się na podest i siadł na krześle. Tiara nawet przez chwile się nie zastanawiała tylko na cała salę krzyknęła 'SLYTHERIN!'. Z jadowitym uśmiechem na ustach odprowadził wzrokiem Rona ,który właśnie wchodził na podest by zostać przydzielonym do swojego domu.

Rudzielec otrzymał przepustkę na wieczną mękę z braćmi w Gryffindorze, przynajmniej to usłyszeli jego starsi bracia gdy Ron usiadł obok nich mamrocząc coś pod piegowatym nosem.

-Nie martw się Weasly. Będę wysyłał pieniądze na karmę dla psów, nie będziesz się musiał martwić o jedzeni.

Wydukał mu ze śmiechem Malfoy ,który siedział zaledwie paręnaście centymetrów od niego przy stole Ślizgonów.

''Harry Potter'' wyczytała Profesor a cała sala zamilkła. Nawet nauczyciele zamarli w oczekiwaniu na decyzję Tiary. Kilka chwil później zabrzmiało głośne i mocno zaakcentowane słowo 'GRYFFINDOR'. Szum powstał tak głośny ,że McGonagall musiała chwilę poczekać zanim ustaną krzyki.

''Hermiona Potter''. Po raz kolejny nie ma cisza a po chwili pytania, 'Siostra Pottera?', ' Bliźniaczka?'.

Hermiona z przerażoną minął weszła na mały okrągły stołeczek niezdarnie podwijając szatę. Spojrzała na wszystkie strony. Stół Puchonów, Krukonów. Przy stole Gryfonów jej ukochany brat wystawił kciuki mówiąc niemo ,że wszystko będzie dobrze z jego ust odczytała szept ' Kocham Cię siostrzyczko', odpowiedziała mu ' Ja Ciebie też'.

Starsza kobieta nałożyła jej Tiarę na głowę. Umysł przepełnił cichy szept starej i zniszczonej czapki Czarodzieja.

''Hmmm... nie będzie łatwo. Taka podobna do brata a jednak nie. Pełna charyzmy i uporu. Odważna i silna. Nie dam cie do Gryffindoru. Tak podjęłam decyzję''

'SLYTHERIN' krzyknęła na całą salę. Nikt się nie odezwał, nikt nie klasnął w dłonie wszyscy zastanawiali się czemu siostra Pottera trafiła do Slytherinu a on Gryffindoru. Czy to taka zabawa Tiary? Nagle z tłumu wyrwało się pojedyncze klaśnięcie. Każdy spojrzał w stronę odgłosów. To Draco Malfoy stał i klaskał bez widocznego zadowolenia.

-Brawo ,brawo!

Krzyknął dyrektor. Wszyscy zaczęli głośno krzyczeć i wiwatować. Hermiona podeszła do stolika Ślizgonów z niewyraźną minął. Zastanawiając się nad sensem jej dotychczasowego życia. Została oddzielona od brata. Będzie musiała żyć dalej, bez swojego brata u boku na lekcjach. Ale ona chce być razem ze swoim najukochańszym bratem. I będzie na zawsze.